Vanessa cardui-Η Ζωγραφιστή Κυρία και ο εκπληκτικός κύκλος ζωής της
Vanessa cardui ονομάζεται μια πολύ γνωστή και πολύχρωμη πεταλούδα. Είναι μία από τις πιο διαδεδομένες πεταλούδες σε όλες τις ηπείρους εκτός της Ανταρκτικής και της Νότιας Αμερικής.
.jpg/800px-Vanessa_cardui-02_(xndr).jpg)
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που στην Βόρεια Αμερική την ονομάζουν και"Κοσμοπολίτισσα".
Είναι γνωστή επίσης και ως "Η Ζωγραφιστή Κυρία".
Είναι γνωστή επίσης και ως "Η Ζωγραφιστή Κυρία".
Τα φτερά της, στην πάνω πλευρά τους, είναι καφέ και πορτοκαλί με βούλες να ταδιακοσμούν. Η κάτω πλευρά τους έχει πιο θαμπά χρώματα, κυρίως καφέ και γκρι. Οι άκρες τους έχουν για περίγραμμα μια ευδιάκριτη λευκή γραμμή. Τα στίγματα που έχει στα φτερά της βοηθούν την πεταλούδα να μην είναι εύκολα ορατή στους πιθανούς θηρευτές της.
Φωτογραφία Alpsdake
Είναι μεταναστευτικό είδος. Κατοικεί σε κάθε εύκρατη ζώνη, ακόμα και στα βουνά των τροπικών περιοχών. Μεταναστεύει την άνοιξη και μερικές φορές πάλι το φθινόπωρο. Είναι εκπληκτικός ο αριθμός των πεταλούδων του είδους αυτού όταν μεταναστεύουν. Κάποιες φορές το πλήθος τους γεμίζει τον ουρανό.
Φωτογραφία hamon jp
Η ενήλικη πεταλούδα τρέφεται από πολλά φυτά, κυρίως όμως από τα σύνθετα άνθη της οικογένειας Asteraceae. Ο κύκλος ζωής της Vanessa cardui αποτελεί αντικείμενο μελέτης στην προσχολική εκπαίδευση και στα δημοτικά σχολεία (σίγουρα όχι στην Ελλάδα!) και αυτός είναι ο λόγος που είναι τόσο δημοφιλής στα μικρά παιδιά.
Φωτογραφία Jean-Pol GRANDMONT
Η μεταμόρφωση της Vanessa cardui γίνεται σε τέσσερα στάδια: αυγό, προνύμφη, νύμφη, ενήλικας.
Η πεταλούδα εναποθέτει τα αυγά της, το καθένα μόνο του πάνω στα φύλλα των φυτών-ξενιστών. Είναι τόσο μικρά όσο ένας κόκκος ζάχαρης. Τα αυγά έχουν φωτεινό πράσινο χρώμα στην αρχή, το οποίο γίνεται γκρι λίγο πριν εκκολαφθούν. Το σχήμα τους μοιάζει σαν ένα μικροσκοπικό βαρελάκι. Εκκολάπτονται σε 3-5 μέρες.
.jpg/800px-Vanessa_cardui_-_egg_01_(HS).jpg)
Φωτογραφία Harald Süpfle
.jpg)
Φωτογραφία Harald Süpfle
.jpg/800px-Vanessa_cardui_-_egg_01_(HS).jpg)
.jpg)
Οι κάμπιες που θα βγουν μοιάζουν με μικρά μυρμηγκάκια. Η πρώτη τους δουλειά είναι να φάνε. Μετά από πέντε ενδιάμεσα στάδια, που διαρκούν 12-18 ημέρες και κατά την διάρκεια των οποίων αλλάζουν συνεχώς χρώματα και μέγεθος, φτιάχνουν το κουκούλι μέσα στο οποίο θα φιλοξενηθεί η χρυσαλλίδα. Σε καθένα από τα πέντε στάδια οι κάμπιες, που συνεχώςμεγαλώνουν, αναζητούν όλο και περισσότερη τροφή.
.jpg/800px-Vanessa_cardui_-_caterpillar_03_(HS).jpg)
Φωτογραφία Harald Süpfle
.jpg/800px-Vanessa_cardui_-_caterpillar_07_(HS).jpg)
Φωτογραφία Harald Süpfle
.jpg/800px-Vanessa_cardui_-_caterpillar_03_(HS).jpg)
.jpg/800px-Vanessa_cardui_-_caterpillar_07_(HS).jpg)
Το στάδιο της χρυσαλλίδας διαρκεί περίπου 10 μέρες. Στο διάστημα αυτό η χρυσαλλίδα μέσα στο κουκούλι της θα αλλάξει χρώμα.
.jpg/449px-Vanessa_cardui_-_pupa_02_(HS).jpg)
Φωτογραφία Harald Süpfle
.jpg/450px-Vanessa_cardui_-_pupa_03_(HS).jpg)
Φωτογραφία Harald Süpfle
Σύντομα η όμορφη Vanessa cardui θα έχει ετοιμαστεί. Η χρυσαλλίδα θα μεταμορφωθεί σε μια πανέμορφη πεταλούδα, της οποίας η διάρκεια ζωής είναι μόνο δύο εβδομάδες.
.jpg/800px-Vanessa_cardui-03_(xndr).jpg)
Φωτογραφία Svdmolen
Φωτογραφία Tbc
.jpg/449px-Vanessa_cardui_-_pupa_02_(HS).jpg)
.jpg/450px-Vanessa_cardui_-_pupa_03_(HS).jpg)
Σύντομα η όμορφη Vanessa cardui θα έχει ετοιμαστεί. Η χρυσαλλίδα θα μεταμορφωθεί σε μια πανέμορφη πεταλούδα, της οποίας η διάρκεια ζωής είναι μόνο δύο εβδομάδες.
.jpg/800px-Vanessa_cardui-03_(xndr).jpg)
Στις φωτογραφίες παρακάτω μπορείτε να δείτε το στάδιο της μεταμόρφωσης της χρυσαλλίδας σε πεταλούδα.
 |
| Το κουκούλι έχει ανοίξει και αρχίζει να φαίνεται η πεταλούδα |
 |
| Με τα πόδια της σπρώχνει το κουκούλι |
 |
| Εμφανίζονται οι κεραίες της |
 |
| Με μια γρήγορη κίνηση απελευθερώνει το σώμα της |
 |
| Χρησιμοποιεί την προβοσκίδα της για να απελευθερώσει τα φτερά της |
 |
| Με μια τελευταία κίνηση βγαίνει έξω από το κουκούλι |
 |
| Επιτέλους, έξω από το κουκούλι! Ο χρόνος που χρειάστηκε ήταν μόλις 30 δευτερόλεπτα! |
 |
| Δεν τελείωσε όμως ακόμα .... πρέπει να περιμένει να ανοίξουν εντελώς τα φτερά της |
 |
| Κρέμεται και περιμένει ...τεντώνει τα φτερά της |
 |
| Πρέπει να στεγνώσουν για να μπορέσει να πετάξει |
 |
| Θαυμάστε!! |
 |
| Μια κοντινή ματιά |
 |
| Είναι έτοιμη να πετάξει. Περίμενε υπομονετικά μια ώρα μέχρι να στεγνώσουν τα φτερά της. |
Golden silk orb-weaver-Ιστός ισχυρός σαν ατσάλι
Nephila ονομάζεται ένα γένος αραχνών που αποτελείται από πολλά είδη, τα οποία βρίσκονται σε θερμές περιοχές σε όλο τον κόσμο. Είναι οι αρχαιότερες αράχνες στον κόσμο, που επιζούν μέχρι και σήμερα. Το μεγαλύτερο γνωστό μέλος της οικογένειας των αραχνιδών ανακαλύφθηκε σε απολίθωμα της Ιουράσιας περιόδου από την Κίνα. Το είδος, που πήρε το όνομα Nephila jurassica, είχε διάμετρο 15 εκατοστά.
Φωτογραφία Maximus Aurelius
Ένα από τα είδη του γένους Nephila είναι η αράχνη Golden silk orb-weaver. Οι θηλυκές είναι μεγάλες και εντυπωσιακές με το μέγεθός τους να φτάνει τα 4,8-5,1 εκατοστά, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το μήκος των ποδιών τους. Τα αρσενικά είναι συνήθως μικρότερα και μοιάζουν νάνοι μπροστά στα θηλυκά αφού το μέγεθός τους δεν ξεπερνά τα 2,5 εκατοστά.
Φωτογραφία Zoohouse
Η Golden silk orb-weaver είναι μια αξιοσημείωτη αράχνη, αφού, όπως και οι υπόλοιπες αράχνες του γένους, γνωρίζει καλά την τέχνη της υφαντικής. Οι ιστοί που υφαίνει είναι πράγματι εντυπωσιακοί. Είναι κυκλικοί και συχνά έχουν σχέδια ζιγκ ζαγκ. Είναι κοινό θέαμα σε πολλές αυλές σπιτιών και απλώνονται μέχρι κι ένα μέτρο. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι τα μυρμήγκια δεν πειράζουν τους ιστούς αυτούς. Ο λόγος είναι ότι η αράχνη επιστρώνει τον ιστότης με μια χημική ουσία που απωθεί τα μυρμήγκια.
Φωτογραφία greenkayak
Το όνομα που έχει δοθεί στην αράχνη αυτή αναφέρεται στον ιστό της και όχι στην ίδια. Τα νήματα του ιστού της είναι κίτρινα και κάτω από το φως του ήλιου λάμπουν σαν χρυσάφι. Χημικές και οργανικές ουσίες, όπως οι κινόνες είναι αυτές που συμβάλλουν στο κίτρινο χρώματου ιστού.
Φωτογραφία hyperion327
Το χρώμα των ινών έχει διπλό σκοπό: οι ηλιόλουστοι ιστοί παγιδεύουν τις μέλισσες που προσελκύονται από το φωτεινό κίτρινο χρώμα του, ενώ τα σκιερά σημεία του λειτουργούν ωςκαμουφλάζ. Η αράχνη έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει την ένταση της χρωστικής ανάλογα με το φως και το χρώμα του περιβάλλοντος.
Η αυστραλιανή Golden silk orb-weaver (Nephila edulis) έχει παρατηρηθεί σε θυελλώδεις, βροχερές ημέρες να καταστρέφει το κάτω μέρος του ιστού της, για να περνάει ο ισχυρός άνεμος χωρίς να τον καταστρέψει εξ ολοκλήρου.
Φωτογραφία Venomator
Στο παρελθόν υπήρξαν προσπάθειες παραγωγής ενδυμάτων από το μετάξι της Nephila. Καμιά όμως από αυτές δεν ήταν εμπορικά βιώσιμη.
Πρώτος ο Γάλλος Francois-Xavier Bon de Saint Hilaire, έδειξε πως θα μπορούσε να δημιουργηθείύφασμα από το μετάξι της αράχνης, το 1709. Έβρασε κουκούλια, αποσπώντας τα νήματα για να φτιάξει κάλτσες, γάντια και μια πλήρη ενδυμασία για τον βασιλιά Λουδοβίκο XIV. Στα τέλη του 19ου αιώνα δημιουργήθηκαν δύο υφάσματα, τα οποία εκτέθηκαν στην Paris Exposition Universelle. Δεν διασώζονται όμως δείγματα από αυτά.
Φωτογραφία Zainul Akramin
Το 2004, ένας σχεδιαστής κλωστοϋφαντουργίας, ο Simon Peers και ένας επιχειρηματίας, ο Nicholas Godley κατάφεραν με εργασία τριών χρόνων και με τη συλλογή 1,2 εκατομμυρίων!!!αραχνών Golden silk orb-weavers, τις οποίες συνέλεξαν από την άγρια φύση στην Μαδαγασκάρη και τις απελευθέρωναν 30 λεπτά αφότου αυτές παρήγαγαν το μετάξι, να δημιουργήσουν ένα σάλι, το οποίο αποτέλεσε έκθεμα στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το 2009. Μέχρι το 2012 κατάφεραν να παράγουν ένα δεύτερο, μεγαλύτερο ένδυμα, μια κάπα, το οποίο μαζί με το σάλι, εκτέθηκαν στο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου στοΛονδίνο.
Φωτογραφία Cmglee
Πηγή φωτογραφίας
'Το μετάξι της αράχνης είναι ελαστικό και ανθεκτικό και απίστευτα ισχυρό, σε σύγκριση με το χάλυβα" δήλωσε ο Simon Peers. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το μετάξι της είναι πέντε φορές πιο ισχυρό από το ατσάλι, δύο φορές πιο ελαστικό από το νάυλον, αδιάβροχο κι εκτατό. Τα κύρια συστατικά του μεταξιού της αράχνης είναι δύο αμινοξέα, η γλυκίνη και η αλανίνη. Η ευθυγράμμιση αυτών των αμινοξέων είναι υπεύθυνη για την απίστευτη δύναμη του μεταξιούτης αράχνης.
Φωτογραφία Zainul Akramin
Το χαρακτηριστικό κοκκινωπό ή κιτρινο-πρασινωπό χρώμα τους αποτελεί προειδοποίησηγια τα αρπακτικά, στα οποία το δηλητήριό της θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα. Στο κεφαλοθώρακα και μέχρι την αρχή της κοιλιάς τους έχουν λευκά σημάδια. Τα πόδια τους είναι ριγέ με εξειδίκευση στην ύφανση.
Φωτογραφία greenkayak
Το μεγαλύτερο είδος Nephila που έχει καταγραφεί έφτανε σε μέγεθός τα 6,9 εκατοστά και μπορούσε να παγιδεύσει και να φάει έναν μικρού μεγέθους σπίνο. Το 2012 στο Queensland φωτογραφήθηκε μια μεγάλη αράχνη την ώρα που θανάτωνε κι έτρωγε ένα δενδρόβιο φίδι, μήκους μισού μέτρου. Οι Golden silk orb-weavers είναι γνωστό ότι τρώνε περιστασιακά θηράματα τόσο μεγάλα όσο τα μικρά πουλιά ακόμη και φίδια.
Φωτογραφία hyperion327
Το δηλητήριό τους είναι ισχυρό αλλά όχι θανατηφόρο για τον άνθρωπο. Το δάγκωμα προκαλεί τοπικό άλγος, ερυθρότητα και φουσκάλες που συνήθως εξαφανίζονται μέσα σε ένα 24-ωρο διάστημα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις που οδηγούν σε αναπνευστικά προβλήματα (σε ασθματικούς) ή ταχείας δράσης ακούσιες μυϊκέςκράμπες.
Φωτογραφία welle23
Στην Ιαπωνική μυθολογία, η Jorōgumo, ένα είδος Yokai (υπερφυσικό τέρας), θεωρείται ότι είναι μια αράχνη Nephila, η οποία μπορεί να μεταμορφώνεται σε μια σαγηνευτική γυναίκα. Ο μύθος λέει ότι η πανέμορφη γυναίκα προσελκύει έναν άνδρα σε μια ήσυχη καλύβα για να παίξουν Biwa , ένα είδος ιαπωνικού λαούτου. Με τον ήχο του οργάνου αποσπά την προσοχή του και ταυτόχρονα τυλίγει το θύμα της με μεταξωτές κλωστές. Θα είναι το επόμενο γεύμα της!
Φωτογραφία Axel Strauß
Δεν είναι και τόσο δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί αυτό το σκαθάρι ονομάζεται έτσι. Ολαιμός του, είναι μακρύς ακριβώς όπως και της καμηλοπάρδαλης. Το σκαθάρι, του οποίου η επιστημονική ονομασία είναι Trachelophorus Giraffa είναι ενδημικό στη Μαδαγασκάρη.
Φωτογραφία Frank Vassen
Το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του είναι μαύρο κι έχει χαρακτηριστικά κόκκιναμπροστινά φτερά (ονομάζονται έλυτρα). Το συνολικό μήκος του φτάνει τα 2,5 εκατοστά, ενώ ο μακρύς λαιμός χρησιμεύει για να φτιάχνει τη φωλιά του, αλλά και για να μάχεται.
Η Golden silk orb-weaver είναι μια αξιοσημείωτη αράχνη, αφού, όπως και οι υπόλοιπες αράχνες του γένους, γνωρίζει καλά την τέχνη της υφαντικής. Οι ιστοί που υφαίνει είναι πράγματι εντυπωσιακοί. Είναι κυκλικοί και συχνά έχουν σχέδια ζιγκ ζαγκ. Είναι κοινό θέαμα σε πολλές αυλές σπιτιών και απλώνονται μέχρι κι ένα μέτρο. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι τα μυρμήγκια δεν πειράζουν τους ιστούς αυτούς. Ο λόγος είναι ότι η αράχνη επιστρώνει τον ιστότης με μια χημική ουσία που απωθεί τα μυρμήγκια.
Το όνομα που έχει δοθεί στην αράχνη αυτή αναφέρεται στον ιστό της και όχι στην ίδια. Τα νήματα του ιστού της είναι κίτρινα και κάτω από το φως του ήλιου λάμπουν σαν χρυσάφι. Χημικές και οργανικές ουσίες, όπως οι κινόνες είναι αυτές που συμβάλλουν στο κίτρινο χρώματου ιστού.
Το χρώμα των ινών έχει διπλό σκοπό: οι ηλιόλουστοι ιστοί παγιδεύουν τις μέλισσες που προσελκύονται από το φωτεινό κίτρινο χρώμα του, ενώ τα σκιερά σημεία του λειτουργούν ωςκαμουφλάζ. Η αράχνη έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει την ένταση της χρωστικής ανάλογα με το φως και το χρώμα του περιβάλλοντος.
Η αυστραλιανή Golden silk orb-weaver (Nephila edulis) έχει παρατηρηθεί σε θυελλώδεις, βροχερές ημέρες να καταστρέφει το κάτω μέρος του ιστού της, για να περνάει ο ισχυρός άνεμος χωρίς να τον καταστρέψει εξ ολοκλήρου.
Στο παρελθόν υπήρξαν προσπάθειες παραγωγής ενδυμάτων από το μετάξι της Nephila. Καμιά όμως από αυτές δεν ήταν εμπορικά βιώσιμη.
Πρώτος ο Γάλλος Francois-Xavier Bon de Saint Hilaire, έδειξε πως θα μπορούσε να δημιουργηθείύφασμα από το μετάξι της αράχνης, το 1709. Έβρασε κουκούλια, αποσπώντας τα νήματα για να φτιάξει κάλτσες, γάντια και μια πλήρη ενδυμασία για τον βασιλιά Λουδοβίκο XIV. Στα τέλη του 19ου αιώνα δημιουργήθηκαν δύο υφάσματα, τα οποία εκτέθηκαν στην Paris Exposition Universelle. Δεν διασώζονται όμως δείγματα από αυτά.
Το 2004, ένας σχεδιαστής κλωστοϋφαντουργίας, ο Simon Peers και ένας επιχειρηματίας, ο Nicholas Godley κατάφεραν με εργασία τριών χρόνων και με τη συλλογή 1,2 εκατομμυρίων!!!αραχνών Golden silk orb-weavers, τις οποίες συνέλεξαν από την άγρια φύση στην Μαδαγασκάρη και τις απελευθέρωναν 30 λεπτά αφότου αυτές παρήγαγαν το μετάξι, να δημιουργήσουν ένα σάλι, το οποίο αποτέλεσε έκθεμα στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το 2009. Μέχρι το 2012 κατάφεραν να παράγουν ένα δεύτερο, μεγαλύτερο ένδυμα, μια κάπα, το οποίο μαζί με το σάλι, εκτέθηκαν στο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου στοΛονδίνο.
'Το μετάξι της αράχνης είναι ελαστικό και ανθεκτικό και απίστευτα ισχυρό, σε σύγκριση με το χάλυβα" δήλωσε ο Simon Peers. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το μετάξι της είναι πέντε φορές πιο ισχυρό από το ατσάλι, δύο φορές πιο ελαστικό από το νάυλον, αδιάβροχο κι εκτατό. Τα κύρια συστατικά του μεταξιού της αράχνης είναι δύο αμινοξέα, η γλυκίνη και η αλανίνη. Η ευθυγράμμιση αυτών των αμινοξέων είναι υπεύθυνη για την απίστευτη δύναμη του μεταξιούτης αράχνης.
Το χαρακτηριστικό κοκκινωπό ή κιτρινο-πρασινωπό χρώμα τους αποτελεί προειδοποίησηγια τα αρπακτικά, στα οποία το δηλητήριό της θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα. Στο κεφαλοθώρακα και μέχρι την αρχή της κοιλιάς τους έχουν λευκά σημάδια. Τα πόδια τους είναι ριγέ με εξειδίκευση στην ύφανση.
Το μεγαλύτερο είδος Nephila που έχει καταγραφεί έφτανε σε μέγεθός τα 6,9 εκατοστά και μπορούσε να παγιδεύσει και να φάει έναν μικρού μεγέθους σπίνο. Το 2012 στο Queensland φωτογραφήθηκε μια μεγάλη αράχνη την ώρα που θανάτωνε κι έτρωγε ένα δενδρόβιο φίδι, μήκους μισού μέτρου. Οι Golden silk orb-weavers είναι γνωστό ότι τρώνε περιστασιακά θηράματα τόσο μεγάλα όσο τα μικρά πουλιά ακόμη και φίδια.
Το δηλητήριό τους είναι ισχυρό αλλά όχι θανατηφόρο για τον άνθρωπο. Το δάγκωμα προκαλεί τοπικό άλγος, ερυθρότητα και φουσκάλες που συνήθως εξαφανίζονται μέσα σε ένα 24-ωρο διάστημα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις που οδηγούν σε αναπνευστικά προβλήματα (σε ασθματικούς) ή ταχείας δράσης ακούσιες μυϊκέςκράμπες.
Στην Ιαπωνική μυθολογία, η Jorōgumo, ένα είδος Yokai (υπερφυσικό τέρας), θεωρείται ότι είναι μια αράχνη Nephila, η οποία μπορεί να μεταμορφώνεται σε μια σαγηνευτική γυναίκα. Ο μύθος λέει ότι η πανέμορφη γυναίκα προσελκύει έναν άνδρα σε μια ήσυχη καλύβα για να παίξουν Biwa , ένα είδος ιαπωνικού λαούτου. Με τον ήχο του οργάνου αποσπά την προσοχή του και ταυτόχρονα τυλίγει το θύμα της με μεταξωτές κλωστές. Θα είναι το επόμενο γεύμα της!
Το σκαθάρι-καμηλοπάρδαλη
Δεν είναι και τόσο δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί αυτό το σκαθάρι ονομάζεται έτσι. Ολαιμός του, είναι μακρύς ακριβώς όπως και της καμηλοπάρδαλης. Το σκαθάρι, του οποίου η επιστημονική ονομασία είναι Trachelophorus Giraffa είναι ενδημικό στη Μαδαγασκάρη.
Το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του είναι μαύρο κι έχει χαρακτηριστικά κόκκιναμπροστινά φτερά (ονομάζονται έλυτρα). Το συνολικό μήκος του φτάνει τα 2,5 εκατοστά, ενώ ο μακρύς λαιμός χρησιμεύει για να φτιάχνει τη φωλιά του, αλλά και για να μάχεται.
Ο λαιμός του αρσενικού είναι 3 φορές μακρύτερος από αυτόν του θηλυκού. Το αρσενικό θα χρησιμοποιήσει τον λαιμό του για να εντυπωσιάσει το θηλυκό, στην περίοδο αναπαραγωγής, μαχόμενο οποιονδήποτε ανταγωνιστή του.
Φωτογραφία j-fi
Το θηλυκό γεννά μόνο ένα αυγό πάνω σε ένα φύλλο, το οποίο πρώτα έχει δώσει κυλινδρική μορφή. Όταν το αυγό εκκολαφθεί η μικρή προνύμφη θα έχει το πρώτο γεύμα της, αφού θα φάει τη φωλιά της, παίρνοντας έτσι ενέργεια για να ξεκινήσει τη ζωή της.
Φωτογραφία lepilad
Το θηλυκό γεννά μόνο ένα αυγό πάνω σε ένα φύλλο, το οποίο πρώτα έχει δώσει κυλινδρική μορφή. Όταν το αυγό εκκολαφθεί η μικρή προνύμφη θα έχει το πρώτο γεύμα της, αφού θα φάει τη φωλιά της, παίρνοντας έτσι ενέργεια για να ξεκινήσει τη ζωή της.
Δεν είναι το μοναδικό είδος σκαθαριού με μακρύ λαιμό. Στη Νέα Ζηλανδία υπάρχει άλλο ένα είδος, που ονομάζεται Lasiorynchus barbicornis ή σκαθάρι-καμηλοπάρδαλη της Νέας Ζηλανδίας και είναι το μακρύτερο σκαθάρι στον κόσμο. Δείτε φωτογραφία του εδώ.
Φωτογραφία platours_flickr
Το σκαθάρι-καμηλοπάρδαλη της Μαδαγασκάρης είναι ένα είδος που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Σίγουρα λοιπόν, έχουμε πολλά να μάθουμε γι΄αυτό στο μέλλον, όπως επίσης σίγουρο είναι ότι το σκαθάρι αυτό αποτελεί μαρτυρία για την ποικιλομορφία της ζωής στον πλανήτη μας.
Φωτογραφία The Heartwood
Φωτογραφία Man-ucommons
Φωτογραφία Lmbuga
Φωτογραφία Phyzome
Φωτογραφία Fir0002
Φωτογραφία Muhammad Mahdi Karim
Φωτογραφία OATTIELIMMMTM Photography
Τα αριστουργηματικά υφαντά της αράχνης
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αράχνη ήταν υφάντρα ξακουστή σε όλο τον κόσμο. Κάποτε καυχήθηκε πως ήταν ανώτερη κι από την ίδια την Αθηνά, προστάτιδα της υφαντικήςτέχνης, η οποία και την προκάλεσε σε μονομαχία. Η Αθηνά στο υφαντό της απεικόνιζε τηδιαμάχη της με τον Ποσειδώνα για την Αθήνα, ενώ η Αράχνη απεικόνιζε τα ερωτικά κατορθώματα των θεών του Ολύμπου. Οργισμένη η Αθηνά έσκισε το υφαντό της Αράχνης, η οποία μην αντέχοντας τη ντροπή, κρεμάστηκε. Η Αθηνά τη λυπήθηκε και χαλάρωσε τη θηλιά από τον λαιμό της, την τιμώρησε όμως και τη μεταμόρφωσε στο έντομο αράχνη.
Η αράχνη αδιάκοπα υφαίνει τον ιστό της. Είναι η κατοικία της, αλλά και η παγίδα που στήνει για να πιάσει τη λεία της. Σ' αυτόν αιχμαλωτίζονται διάφορα έντομα, που τα πλησιάζει και τα σκοτώνει με ένα δάγκωμά της. Υφαίνει τον ιστό της με ένα υγρό που παράγει το σώμα της. Στο κάτω μέρος της κοιλιάς της υπάρχουν ειδικοί πόροι, που λέγονται αραχνογόνοι αδένεςαπ΄όπου βγαίνει ένα ιξώδες υγρό. όταν αυτό έρθει σε επαφή με τον αέρα πήζει και δημιουργεί ένα πολύ λεπτό νήμα. Με αυτό το νήμα η αράχνη δημιουργεί τον ιστό της.
Φωτογραφία Lviatour
Η δημιουργία του ιστού είναι μια διαδικασία που απαιτεί πολύ ενέργεια, λόγω της μεγάλης ποσότητας πρωτεϊνών που απαιτείται. Είναι σύνηθες για τις αράχνες να τρώνε τον ιστό τους, για να καλύψουν μέρος της ενέργειας που χρειάζονται καθημερινά.
Οι αράχνες χρησιμοποιούν διάφορους τύπους αδένων για να δημιουργούν διαφορετικούς τύπους νημάτων. Μερικές αράχνες είναι ικανές να δημιουργούν μέχρι και οκτώ διαφορετικούς τύπους νημάτων, κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Οι ιστοί που φτιάχνουν έχουν επίσης διάφορες μορφές. Πολλά είδη αραχνών ταξινομούνται με βάση τον τύπο του ιστού που δημιουργούν. Κυκλικοί σπειροειδείς ιστοί, επίπεδοι, σωληνοειδείς ή με μορφή πλέγματος είναι κάποιες από τις διαφορετικές μορφές που έχουν οιιστοί των αραχνών.
Ιστοί αράχνης έχουν υπάρξει εδώ και 140 εκατομμύρια χρόνια. Μικροσκοπικά κομμάτια ιστού αράχνης, που διατηρήθηκαν 140 εκατομμύρια χρόνια μέσα σε κεχριμπάρι αποκαλύπτουν ότι οι αράχνες χρησιμοποιούν τις ίδιες τεχνοτροπίες ύφανσης από την εποχή των δεινοσαύρων.Οι αράχνες έφτιαχναν κυκλικούς ιστούς από τις αρχές της Κρητιδικής περιόδου, τότε που στονπλανήτη κυριαρχούσαν τα ερπετά. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι αράχνες άρχισαν να υφαίνουν ιστούς ακόμα νωρίτερα, ωστόσο οι απτές αποδείξεις σπανίζουν. Μέχρι σήμερα το αρχαιότερο δείγμα ήταν ένα κομμάτι ιστού που βρέθηκε μέσα σε κεχριμπάρι στο Λίβανο και χρονολογείται στα 130 εκατομμύρια χρόνια.
Η μεγάλη αντοχή του ιστού μιας αράχνης οφείλεται στον ιδιαίτερο και περίτεχνο σχεδιασμό του. Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, το γεγονός ότι ο ιστός μπορεί να αντέχει παρά την άσκηση μεγάλων δυνάμεων οφείλεται στο πανίσχυρο μετάξι της αράχνης αλλά και στον ιδιαίτερο σχεδιασμό της ύφανσής του. Επίσης, ανακάλυψαν ότι – σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη ίνα - το μετάξι της αράχνης έχει την ιδιότητα να μαλακώνει ή να σκληραίνει, ανάλογα με το φορτίο που δέχεται κάθε φορά.
Φωτογραφία Wojsyl
Ακόμα, οι Αμερικανοί διαπίστωσαν ότι ο αριστουργηματικός ιστός της αράχνης είναι φτιαγμένος από δύο είδη μεταξιού: το πρώτο είναι άκαμπτο και ξηρό και χρησιμοποιείται περισσότερο σε σημεία με φορά από το κέντρο προς τα έξω. Το δεύτερο είδος νήματοςμεταξιού είναι λεπτότερο και πιο κολλώδες από το πρώτο, δημιουργεί τη σπειροειδή δομή του ιστού και συνήθως επάνω σε αυτό παγιδεύονται τα άτυχα θηράματα της πανούργαςαράχνης.
Φωτογραφία Fir0002
Αν τώρα αναρωτιέστε πως καταφέρνει η αράχνη και δεν παγιδεύεται η ίδια στην παγίδα που στήνει για τη λεία της, η απάντηση είναι η εξής: οι αράχνες μπορούν και υφαίνουν δύο τύπους μεταξιού-κολλώδες και μη κολλώδες. Επίσης, έχουν στα πόδια τους μικροσκοπικάτριχίδια καλυμμένα με αντικολλητική επίστρωση. Αυτό τους επιτρέπει να πατούν στον ιστό τους χωρίς να κολλάνε. Το σίγουρο είναι ότι, πρέπει να είναι προσεκτικές που πατάνε, ώστε να αποφεύγουν να πέφτουν οι ίδιες στην παγίδα που στήνουν για άλλους.
Φωτογραφία Valter Jacinto
Ακόμα, οι Αμερικανοί διαπίστωσαν ότι ο αριστουργηματικός ιστός της αράχνης είναι φτιαγμένος από δύο είδη μεταξιού: το πρώτο είναι άκαμπτο και ξηρό και χρησιμοποιείται περισσότερο σε σημεία με φορά από το κέντρο προς τα έξω. Το δεύτερο είδος νήματοςμεταξιού είναι λεπτότερο και πιο κολλώδες από το πρώτο, δημιουργεί τη σπειροειδή δομή του ιστού και συνήθως επάνω σε αυτό παγιδεύονται τα άτυχα θηράματα της πανούργαςαράχνης.
Αν τώρα αναρωτιέστε πως καταφέρνει η αράχνη και δεν παγιδεύεται η ίδια στην παγίδα που στήνει για τη λεία της, η απάντηση είναι η εξής: οι αράχνες μπορούν και υφαίνουν δύο τύπους μεταξιού-κολλώδες και μη κολλώδες. Επίσης, έχουν στα πόδια τους μικροσκοπικάτριχίδια καλυμμένα με αντικολλητική επίστρωση. Αυτό τους επιτρέπει να πατούν στον ιστό τους χωρίς να κολλάνε. Το σίγουρο είναι ότι, πρέπει να είναι προσεκτικές που πατάνε, ώστε να αποφεύγουν να πέφτουν οι ίδιες στην παγίδα που στήνουν για άλλους.
Φωτογραφία Pixie
Φωτογραφία Jim-AR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου